Zevk düşkünü bir bey efendiyi mutluluktan havalara uçurmayı çok iyi bilen ve seks beklentilerini en muhteşem bir performans ile yaşatan Gaziantep Escort kızları belki sizin de hayalleriniz de yaşamayı istediğiniz arzuladığınız tüm farklı fantezileri size yaşatarak sizi de mutlu edecektir. Kısa süre içinde kendilerine alışacak ve bağımlısı olacağınız bu kızlar güzellikleri sayesinde çok sayıda çapkın erkeği kendisine aşık ederek vazgeçilmez cinsel ilişki partneri oldu. Belki aradığınız zevk dolu dakikalar olabilir ve bu bayanlar bu duyguları size yaşatacak en doğru bayanlar olabilir fakat dikkat etmeniz gereken bir diğer husus ise dikkatli olmanız yönünde. Çünkü bahsettiğimiz çok sayıda ki erkek gibi sizde bu hatunlara aşık olabilir ve kendilerinden vazgeçemeyecek bir duygu içerisine girebilirsiniz. Aradığınız zevk dolu cinsel ilişkiyi mükemmel yaklaşımlar ile size yaşatacak olan bu Gaziantep Escort kızlar bu dakikalar sonrasın da yaşadığınız haz duygularından ötürü sürekli olarak aklınızın bir köşesinde yer alacak ve bunun neticesinde her zaman aynı Gaziantep Escort hatun ile aynı zevk duygularını yaşamayı isteyecek hatta arzulayacak olacağınızı asla unutmayın.
Bazıları’ diye başladığımız her cümlede, kendimizi o kimselerin dışında tutan uzaktan yargılamalar yaparız. Bu yargılar öyle kof öyle dayanaksızdır ki hedef aldığımız kitleden meydana gelmiş toplumu silmeye çalışır, lüzumsuz bir dünya üretir zihnimiz.
Ve bu davranış iter çoğumuzu bireyselleşemeden bencilleşmeye. Çözümü basittir: Toplumu tanımak!
Bireyler, toplumu kendinden ayrı bir yerde görmeden doğru okumalı bu kolektif yapıyı. Hatta bu yapının bir mimarı olarak; ‘bazıları’ deyip sırtlanlara attıklarımız üzerindeki yetki ve sorumluluk alanlarımızı incelemeli dikkatle. Çünkü toplumcu faydacı her kuram bize bundan daha akılcıl bir olumlama gösteremez.
Gelgelelim özellikle ahlaki sorunlar baş göstermeye başladığında, kendini toplumun dışında gören; ideali yaşamadığı için burun kıvıran; sorsan kaliteli yalnızlığı hiçbir şeye tercih etmeyen son yarım yüzyılın lafa ‘bazıları’ diye başlayan insanlarına.
Topluma tepeden bakan, hatta insanlıktan nefret eden, biraz daha ileri gidersek insan olmaktan utanan bir güruh için beğenilme arzusu, takdir edilme ve kabul görme eğiliminden söz etmememiz gerekir.
Zaten burun kıvırdığımız bu insanlar arasında bu kadar görünür olmanın da bir anlamı yoktur. Olmamalıdır daha doğrusu. Yani etin kemiğinle nefret ettiğin çağın insanına bunca düşmanlığa karşın kendini insan ilişkileri üzerine gerçekleştirmeye çalışmak fazla değil mi?
Yüzleşmeli insan pek tabi toplumun bir parçası olduğuyla. Kabul görülmek, fark edilmek istediği ile.
Manası en derin anlarda bile o burun kıvırdığımız topluma kabulün ön koşulları için şekillendirdiğimiz tutumlarımızı ne ile açıklayabiliriz başka? Birbirine benzeyen öfkesini aynı kelimelerle ifade eden, evlenirken aynı formatta kadraja giren, aynı halıları serip aynı müziklerde dans eden, aynı şeyi yeren, aynı şeyi tasdik etmeyen, aynı hızla düşen, aynı renge methiyeler düzen -mavi huydur bendecilerin kulakları çınlasın-, aynı şeyi arayan, aynı aşka tutulan, hikayesini ha bire aynı sonla noktalayan, pek tabi taklit olanı takipten sanan, aynı yere taş atan, aynı kuyudan çıkamayan, zor kazanan, hızlı kanayan, çabuk sıkılan aynı anda çevirip içini; aynı anda çevirim içi olan, birbirinden tek farkı kalmamış ama birbirini hiç beğenmeyen büyük bir insan kitlesine dönüştük.
Hani Martin Luther skolastik düşünceyi bir bildiri ile 16. yüzyıl insanına unutturdu ama biz siber uzayda taklitte kalarak birbirimize benzemeye devam edip; toplumdan utanmaya devam edeceğiz.
Bir yanımız tek bir ekolü es geçmeyip bir başkasının yaşamından tek bir farkımız kalmayana kadar mücadele ederken; diğer yanımız dönüşmeye çalıştığımız kimselerden hep nefret edecek.
Unutulmaktan hep korkacağız. Sürekli bir şeylerin anılarını sıkıştıracağız birilerinin eline. Bir buzdolabı magneti anımsatsın isteyeceğiz mutlu günleri. Ve bunun için özenle seçeceğiz rengini, şeklini. Gök kubbede bırakılan sadaya kulaklarımızı tıkayıp görsel hafıza da yer edinmek isteyeceğiz. Bunun için ise hep mükemmel kovalanacak; çalınacak plastik cerrahi kapıları.
Bazen nefret edeceğiz bu sıradanlıktan ve daha korkunç bir hal alacak alışılagelmemenin sonuçları. Ve nihayet kapılacağız akımlar, trendler girdabına.
Üstelik o kadar ileri gideceğiz ki nikah masasında damadı vazgeçirmek için şarkılar söyleyip hep bir ağızdan kahkahalar atacağız. Ya da gelinin arkadaşları olarak yakamıza siyah beyaz bir fotoğraf takıp matem yerine çevireceğiz ortalığı ve bunu mizansen bir video formatıyla beğenilere sunacağız.
Toplumun aynası değil toplumun aynısı olmak bir yana özgün tek bir yanımız kalmayana kadar dönüşmeye devam edeceğiz. Ve tüm bunları birey olabilmiş o onura varabilmişçesine yapacağız. Yeter ki okunmadan geçilmesin hikayemiz.
Biz yürekte derinleşmek yerine ceplerde delikleşmeyi seçeceğiz.
Ve bununla anılmaktan övüneceğiz. Kendimiz olma konusunda sınıfta kalmışken ihtiyaçlar listesine olmazsa olmazlarda ilk sırada girecek altın varak şamdanlı masalar.
Sevgiden çok paraya tamah edeceğiz böylelikle. Bizi biz yapan bir duruş ortaya koyan tüm izlerimiz yok olana kadar bu böyle devam edecek. Doğarken takılacak tek taşı kaderimizin kapısına. Kilidini küreselciler taşıyacak bir ömür.
Sana aynı anda hem o ‘bazılarına’ dönüşmeyi; hem o ‘bazılarıyla’ dövüşmeyi öğretecekler. Manalar sığ kalacak elbet kararlar büyüdükçe. Ve sonsuza kadar kapalı kalacak insan özüne değer bir şeyler içerisinde.
Son olarak toplumlar eğitimle dönüşür sanıyorum. Bu sebeple üniversiteye yeni başlayacak arkadaşların bir başkasına dönüşmeden kendi özleriyle barışacakları, yürüdükleri yollara kendi izlerini bırakacakları bir yaşam diliyorum.