Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremler sonrasında evleri hasar gören 5 bin 277 kişi Bitlis ve ilçelerinde misafir ediliyor. Özellikle Bitlis’te Sivil Toplum Örgütlerinin gelen depremzedelere yardıma koşmaları takdir edilirken, vatandaşların evlerini ve desteklerini unutmayacaklarını belirtiyorlar.
Birçoğu evlere yerleşen depremzedelerin bazıları da Kredi Yurtlar Kurumuna ait Yurtlarda barındırılıyor. Günlük ihtiyaçlarının yanı sıra hijyen ve giyim ihtiyaçları için seferber olan Türk Kızılayı Bitlis Şubesi görevlileri ve gönüllüleri ile birlikte yardımlarına devam ediyor.
Deprem sonrası Bitlis ve ilçelerine gelen 1555 aileden oluşan toplam 5 bin 277 kişiye bazı STK temsilcileri ve kurumlarda destek vermeye devam ediyor. Battaniye, ısıtıcı, gıda ve hijyen malzemelerine ihtiyaç olduğunu duyuran yetkililer, AFAD ve Kızılay eliyle depremzedelere ulaştırılması için çalışma yapılıyor.
Türk Kızılayı Bitlis Şube Başkanı Ali Cengiz, depremin ilk anından itibaren deprem bölgesinde ve Bitlis’te görevlileri ve gönüllüleri ile birlikte sahada olduklarını belirterek şunları söyledi:
“Kahramanmaraş depreminden dolayı hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet yaralılarımıza da acil şifalar diliyoruz. Allah bir daha ülkemize böyle şeyler yaşatmasın. Depremin olduğu ilk gün gönüllülerimiz ve görevlilerimizle beraber genel merkezimizin talimatlarıyla Hatay’a intikal ettik. Yaklaşık olarak 14-15 günden beridir de değişik ekiplerimiz bu bölgelerde çalışmaktadır. Şu an Bitlis il merkezi ve ilçelerimizin tamamında 1555 ailemiz, toplamda 5 bin 277 kişiyi misafir ediyoruz. Bizler Türk Kızılay’ı olarak bu misafirlerimizin gıda, hijyen, giyim, ayakkabı, battaniye, ısıtıcı gibi ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyoruz. Gönüllülerimiz, görevlilerimiz ve diğer ekiplerimizle birlikte hazırladığımız malzemeleri misafir oldukları evlerine götürüp, teslim ediyoruz.”
“AİLELERİ BİR ARAYA GETİREREK KAYNAŞTIRIYORUZ”
Cengiz, Türki Kızılayı Bitlis Şubesi gönüllülerinden oluşan Kadın kollarının da çeşitli etkinliklerle depremin izlerini silmek için çalıştığını ifade ederek, “Ayrıca kadın kollarımızın yaptığı bir faaliyet kapsamında da aileleri bir araya getirerek kaynaşmalarını sağlıyoruz. Şu anda il genelince Bitlis merkez ve Adilcevaz şubemiz olmak üzere 220 ailemize ulaştık. Bunların battaniye, yatak, çarşaf, yastık ve ısıtma ihtiyaçlarını, gıda, beslenme ve barınma ihtiyaçlarını giderdikten sonra kıyafetlerini ve hijyen paketlerini de kendilerine ulaştırdık” dedi.
“DEVLETE VE DEVLETİN KURUMLARINA GÜVENİN”
Ali Cengiz açıklamasının sonunda bağışçıların devlete ve devletin kurumlarına güvenerek, bağış yapmaları tavsiyesinde bulunarak şu ifadelere yer verdi:
“Bağışçılardan isteklerimiz de var. Açıkçası sürekli gelen ailelerle rakamlarımız artmaktadır. Maalesef şube olarak yetişmek ve yetiştirmek olmuyor. Bu yüzden bağışçılarımızın da bizlere gıda, hijyen, battaniye, ısıtıcı, bot, mont gibi şeyleri getirmelerini özellikle rica ediyoruz. Bunlar sadece bizim değil Bitlis’teki bütün vatandaşlarımızı misafirleridir. Bu ihtiyaçlarımızı sosyal medya hesaplarımızdan da yayınlıyoruz. Bağışçılarımızdan özellikle şunu da rica etmiş olayım. Hassas bir dönemden geçmekteyiz. Bu yüzden hijyenik olması açısından da düşündüğümüzde ikinci el kıyafet ve ayakkabıların getirilmemesi konusunda hassasiyet göstermelerini bekliyoruz. Zor bir süreç ve zor bir zaman diliminden geçiyoruz. Herkesin üzerine düşen görevler var. Burada biraz sorumluluk alıp devlete ve devletin kurumlarına bağışçılarımızın güvenip hareket etmesi gerektiğini belirtmek isterim.”
“KÜÇÜK KIYAMETİN İÇİNDEN ÇIKTIK”
Hatay Antakya’da yaşayan ve depreme Antakya’da yakalanan Seyhan Sakin, kardeşi ve 3 çocukla birlikte geldiği Bitlis’te yaşadıklarını anlattı.
Sakin depremin ilk anında ne yapacaklarını şaşırdıklarını, bir arayış içinde olduklarını belirterek, Bitlis’e gelmekle hayatındaki en doğru kararı verdiğini söyledi. Sakin yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Hatay Antakya’dan geliyorum. Asıl merkez Hatay ve Antakya. Tamamen küçük bir kıyametin içinden geldik buraya. Ne yaşadığımızı bilmiyoruz. Çünkü şuurumuz yerinde değil. O ortamdan nasıl çıktığımıza şükrederek geldik. Buraya gelinceye kadar araba sallansa bile o evimizde yaşadığımız sarsıntıya eşdeğer gördük. Ben tek başıma yaşıyordum. Ancak bütün sülalem Antakya’da. Kim kimin arabasını bulduysa oradan çıktık. Tek orta k amaç bir an önce kendi canımızı kurtarmaktı. Şuurun yerine gelince arayışa giriyorsun. Annem, babam, çocuğum ne oldu diye. Antakya-İskenderun arası 35 dakika. Bir o mesafeyi 7 saatte çıkabildik. Trafik yoğunluğu insanların paniği, yıkılan evler, bağrışmalar, ambulanslar. Önce Silifkeye gittik. Orada 7 aile bir eve misafir olduk. 2 gün burada kaldık. Televizyonlardan haberleri izledik. Yıkılanları gördük. Oradan Antalya’ya gitti. Ev aramak için. Belli, dönemeyeceğiz. Gördük. Giderken de en azından bir ev kiralayalım umudu ile devam ettik. Alanya’ya gittik. Bizim gibi Hatay’dan, Kahramanmaraş’tan, Adıyaman’dan binlerce kişi oralara gitmişti. En son Akhisar’da 2 gün birinin evinde kaldık. Ben daha sonra Bitlis’e geldim.”
“GELİN BEN EVDEN ÇIKIYORUM. ANAHTARI ALIN” DEDİLER”
Ben Hatay’da doğup büyüdüm. Şartlar uygun olduğu zaman oraya dönüp, orada yaşamak istiyorum. Ama herkes bir Ege tarafına gitti. Doğu’ya gidilir mi? Diyenler oldu. Hayatımdaki en doğru kararı keşke direk araba bulup buraya gelseydim. İnsanların sadece maddiyat olarak değil. Bizim için yaptıkları. Maneviyatları bile, abla deyişleri, hanımefendi deyişleri, buyurun deyişleri, mola yerlerinde durdurup, depremzede olduğumuzu anlamalarının ardından yemek ikram etmeleri, tokuz dememize rağmen paket yapıp yanımıza vermeleri, böyle bir kucak açmaları her şeye bedeldir. Ben yarın benim memleketime biri gelse bu kadar yapabilir miyim? Diye düşündürdü beni. Hiç tanımadığım insanlar ‘Gelin ben evden çıkıyorum. Anahtarı alın’, “eksik varsa söyleyin size o eksikleri de tamamlayalım. İsterseniz bir yıl kalın. Ya da gelin annem-babamla kalın” diyenler oldu. Hayatımdaki en doğru kararı Bitlis’e gelerek verdim. Herkese çok teşekkür ediyorum.”
Fadime Bozoğlu Cayhan ise, Adıyaman Üniversitesi’nden yeni mezun olduğunu, Annesi, Babası, kardeşi, eşi ve 6 yaşındaki çocuğu ile birlikte depreme yakalandıklarını, deprem sırasında enkazdan kendi imkanlarıyla çıktıklarını anlattı. Bitlis’teki yakınlarının yanına yerleşen 7 kişilik aile Bitlis’teki yardımseverlerin sıcak ilgisinden dolayı duyduğu memnuniyeti dile getirdi. Cayhan, Adıyaman’a bir daha dönmek istemediğini, yaşadıklarından çok etkilendiğini belirtti.
“ENKAZDAN KENDİ İMKANLARIMIZLA KURTULDUK”
Cayhan, Gece o Saatlerde uyanık olduğunu, bu şekilde kurtulduğunu belirterek, “Ben o saatlerde uyanıktım. Ara koridorda yakalandım. Asansör boşluğu ve tuvalet kısmı yıkıldı. Ben arada kaldım. Toz duman her şey boğazımdaydı. Çok panik oldum. Her şey döküldü. Fayanslar, dolaplar, sırtıma düşenler oldu. Sesleniyordum. Kimse beni duymuyordu. Babam anneme sesleniyordu. Beni unutup çıktılar diye düşündüm. Sadece tek düşündüğüm odada yalnız yatan çocuğum oldu. Kafasına bir şeyler düşmüş mü diye düşündüm. Anneme sadece Deniz’i al çık dedim. O an şunu düşündüm. Bağırma. Sesin ve nefesin sana lazım olacak. Gelip seni kurtaracaklar diye düşündüm. O an çok şey düşündüm. Daha sonra kardeşimin duvara telefon ışığını tuttuğunu fark ettim. Beni arıyordu. Farklı bir karanlık vardı. Küçük bir yerden elimi çıkardım. Ben buradayım diye. Orayı kazıdım. O da bana yardım etti. Yardım ederken, aşağı gidip geliyordu. Orada açığımız yuvarlak bir delikten çıktım. Sonra dışarı çıktık. Biz şanslıydık. Aracımız sağlam duruyordu. Aracımıza binerek şehirden çıkmak için sağa sola gittik. Yakıt bulamadık. Bulduğumuz tesislerde kredi kartları geçmiyordu. Ancak 3’ncü gün şehirden çıkabildik. Biz Adıyaman’ın en şanslı ailelerinden olduğumuz düşünüyoruz. Evden çıkınca üstümüz başımız müsait değildi. Burada çoraba kadar her şeyimizi karşıladılar. Çocuğumuz hiçbir şeyi yoktu. Size ev kiralayalım diyenler oldu. Her gün gelip soruyorlar. Hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum.”